उत्तरांतून प्रश्न एका वृद्धाश्रमात नुकताच गेलो होतो. अजूनी तरी माझ्यावर `तशी' वेळ आलेली नाही; तर नेहमीच्या भटकंतीपैकी ती एक सदीच्छा भेट होती. एरवी कोणत्याही ठिकाणी मी कधी `पाहायला' म्हणून जात नाही. देऊळ, जंगल, समुद्रकाठ किंवा संग्रहालय यांत पाहण्यासारखं मला तरी काही वेगळं दिसत नाही; यात माझा दृष्टिदोष असेल. पण काही कामासाठी किंवा त्या निमित्ताच्या मुक्कामी धामासाठी हिंडायला मी सहसा तयारच असतो. तशा एका फिरतीत वृद्धाश्रमात गेलो. अपंगालय, रुग्णालय, अनाथालय, मतिमंद गृह वगैरे सगळे प्रकार मी कित्येकदा अनुभवले आहेत. या वृद्धाश्रमातही तसं काही नवीन नव्हतं. इथं म्हाताऱ्यांची व्यवस्था तशी छान होती. पोटपाणी, विरंगुळा, औषधपाणी यांची सोय होती. संडास-मोरी, अंथरुणं हेही योग्य होतं. खर्चाची चौकशी सहज व्यवस्थापकाकडे केली तर दरमहा माणशी तीन हजार म्हणाले. त्यात रोजचं साधारण राहणीमान असतं. यातल्या बहुतेकांची मुलं-मुली-सुना अधून मधून भेटायला येतात. एकमेकांशी उत्तम संबंध आहेत.... वगैरे! एकूण इथं सगळे वृद्ध अगदी मजेत आहेत असं व्यवस्थापकाचं म्हणणं होतं. पण तिथं राहणारी माणसं आतून पुष्कळशी हलली हो